artificial intelligence, menswezens, kunstenaars
via artbreeder.com, een ai gemaakt door joel simon, kan je een machine portretten laten maken. door verschillende regelaars te verschuiven, creert het programma een portret.
het is geen straight-forward proces: alle regelaars kan je verschuiven van -2 naar +2. de leeftijd op 2 zetten betekent doorgaans dat je een portret van een ouder persoon maakt, en -2 geeft een rond, embryo-achtig figuur. age op 0 geeft een jongvolwassene. de regelaar van gender geeft bij -2 iets wat we doorgaans als feminien zouden beschrijven: lang haar, ronde gezichten met gladde huiden, dunne wenkbrauwen en mascara. +2 is kort haar en een scherpe kaaklijn, een make-uploos gezicht. daar tussenin kan dus worden geschoven: je kan je regelaar op 0 zetten, in het ultieme midden, of op -1, +1.34, -0.17, enzovoorts. (de regelaar ‘blue eyes’ vond ik zelf het verwarrendst: het is de enige regelaar voor oogkleur. blue eyes op +2 geeft lichtgrijze ogen, +1 een helderblauw, 0 een grijzige bruine kleur, -1 een hazelkleur en -2 bruin.)
ook werkt het programma een beetje als hoe je een sim maakt in de sims 4: als je twee personen hebt gemaakt, kan je hun kenmerken combineren om te zien hoe hun kinderen eruit zien. zo zijn isaac en nadine dus ontstaan: door de portretten van marlinde en abed te combineren.
uiteindelijk blijven het eigenaardige portretten: de mensen in de “foto’s” lijken op echte mensen, mensen die je in de supermarkt tegen zou komen, maar het zijn ook een soort nachtmerriegezichten met doodse blikken, gezichten die net iets te perfect zijn.
een kleiner ai-uitstapje maakte ik toen de omslag van schervenstad al af was, en het boek zo goed als. via een app, hij heet dream en is gemaakt door het bedrijf WOMBO, maakt een ai-machine kunstwerken op basis van een gekozen woord of zin en kunststijl.
dream en ik maakten samen drie verschillende afbeeldingen. twee van de afbeeldingen zijn gemaakt op basis van de zin “twins in exploding lebanon”.
op de ene staan twee mensfiguren op de voorgrond, een ontploffende stad en kustlijn op de achtergrond, de kleuren zijn zanderig en grauw, het doet me denken aan een “air liban” poster die ik een tijdje op mijn muur had hangen. het tweede ai-kunstwerk met dezelfde zin als uitgangspunt is een abstractere vertaling van het tafereel: daar zijn twee engelachtige figuren, die elkaar aan lijken te kijken, de explosies. de rest van het land (de bergen en kunstlijn, de huizen) zijn op die afbeelding nog intact.
het laatste kunstwerk dat de machine met mijn input maakte was op basis van de titel van mijn boek, schervenstad. het is een soort ge-morpht bovenaanzicht van een uit elkaar vallend, dystopisch stadscentrum, met donkere, intense kleuren. een stad in stukjes, omringd met blauw blauw blauw blauw blauw.
